Στόχος:
Στόχος του μαθήματος είναι η επαφή των φοιτητών/τριων με σύγχρονες θεωρίες και πρακτικές του χορού και ο συσχετισμός τους με το εκάστοτε ιστορικο-κοινωνικό και γεωπολιτικό τους πλαίσιο. Ενθαρρύνεται η θεωρητική και βιωματική διερεύνηση του αντικειμένου προκειμένου προκειμένου οι φοιτητές/τριες να αναγνωρίσουν την πολυπλοκότητα και τις δυνατότητες του πεδίου.
Μαθησιακά Αποτελέσματα:
Με το πέρας των μαθημάτων οι φοιτητές/τριες οφείλουν
-    να αναγνωρίζουν βασικές τάσεις, ρεύματα και εκπροσώπους του σύγχρονου (Δυτικού) χορού.
-    να πραγματεύονται ένα χορευτικό ΄κείμενο’ με αναλυτική, διεπιστημονική ματιά.
-    να αναγνωρίζουν και να πραγματεύονται (θεωρητικά και πρακτικά) τα βασικά στοιχεία του χορού.
-να αναγνωρίζουν (θεωρητικά και βιωματικά) βασικές αρχές κινησιολογίας και να μπορούν να τις συσχετίσουν με τις διδασκόμενες θεατρικές πρακτικές.
-να συνδυάζουν τεχνικές και μεθοδολογικά εργαλεία που αφορούν στην έρευνα, δημιουργία και ανάλυση του χορού, προκειμένου να εμπλουτίσουν περαιτέρω τις δραματικές τεχνικές διδασκαλίας του θεάτρου
στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
 

•    Αυτόνομη εργασία
•    Ομαδική εργασία
•    Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής
•    Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης
•    Λήψη αποφάσεων
•    Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα
•    Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις
•    Επίδειξη κοινωνικής, επαγγελματικής και ηθικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας σε θέματα φύλου
 

Το μάθημα αποτελεί εισαγωγή στη θεωρία και έρευνα του χορού. Σχολιάζει σύγχρονους θεωρητικούς προβληματισμούς σχετικά με την ιστορία, την ανθρωπολογία, την εθνογραφία την ανάλυση και κριτική του χορού, καθώς και με την βιωματική, χορογραφική έρευνα, εστιάζοντας στην ιδιαίτερη σχέση θεωρίας και πράξης.
Παρουσιάζονται και συζητούνται ζητήματα σχετικά με την επιλογή, την αξιολόγηση και το ρόλο των ερευνητικών μεθόδων και πηγών, τη θέση του/της ερευνητή/τριας, του αναγνώστη/θεατή, του/της χορευτή/τριας και τις μεταξύ τους σχέσεις. Επιπλέον, εξετάζεται η διάδραση του χορού με τις άλλες τέχνες, αλλά και με το εκάστοτε κοινωνικο-οικονομικό, γεωπολιτικό και ιστορικό του πλαίσιο.
Εφοδιάζοντας, τους φοιτητές/τριες με βασικές ιστορικές και θεωρητικές γνώσεις, αλλά και αρχές κινησιολογίας και σύνθεσης, το μάθημα συνδράμει στην ευρύτερη κατεύθυνση της παιδαγωγικής του θεάτρου. Δεδομένης της ιδιαίτερης σημασίας της κίνησης στην ψυχοκοινωνική και καλλιτεχνική ανάπτυξη των παιδιών, το μάθημα στοχεύει στην περαιτέρω πλαισίωση των διδασκόμενων δραματικών τεχνικών της διδακτικής του θεάτρου στην εκπαίδευση.
Τρόπος διδασκαλίας:
Το μάθημα διεξάγεται με τη μορφή διαλέξεων και συζητήσεων, πάνω σε γραπτά και χορευτικά κείμενα (προβολές) και απαιτεί χρόνο για προσωπική έρευνα. Βιωματικές δράσεις και συχνές (σύντομες) εργασίες στην τάξη στοχεύουν στην καλύτερη κατανόηση της ύλης και στην προσωπική και ενεργή ενασχόληση των φοιτητών/τριών με την εκάστοτε θεματική ενότητα. Ενθαρρύνεται ο διάλογος και η κριτική σκέψη.

Το μάθημα αναπτύσσεται σε 13 ενότητες:

1.- Εισαγωγή στο μάθημα : Σύγχρονες προσεγγίσεις στη θεωρία και
πρακτική του χορού.
2. - Εισαγωγή στην Ανάλυση του Χορού
3- Εισαγωγή στη Aνάλυση της Kίνησης Ι: Ρούντολφ Λάμπαν (LMA)
4 - Εισαγωγή στη Aνάλυση της Kίνησης IΙ: Ρούντολφ Λάμπαν (LMA – Efforts)
5.-Εισαγωγή στην Ιστορία του Χορού κα
στην Ιστορική έρευνα.
6- Εισαγωγή στις μετααποικιακές
σπουδές: Οριενταλισμός-εξωτισμός, αυτοεξωτισμός στο χορό.
7.- Ευρωπαϊκά Καλλιτεχνικά Ρεύματα και Χορός, στις Αρχές του 20ού αιώνα
8.- Ισιδώρα Ντάνκαν και
‘ελληνικότητα’. Οι απαρχές του σύγχρονου χορού στην Ελλάδα: Δελφικές Εορτές.
9.- Μοντερνισμός και Χορός / Ελληνοκεντρικός Μοντερνισμός εθνικές ταυτότητες.
10.- Εισαγωγή στη Χορογραφία : Χώρος / Σύνθεση.
11- Ανθρωπολογία, Εθνογραφία και Χορός
12.- Ερμηνεία και Διακειμενικότητα (intertextuality) - Ο χορός ως κείμενο
13.- Παρουσιάσεις Φοιτητών/τριών
 

Δραστηριότητα

Φόρτος Εργασίας Εξαμήνου

Διαλέξεις

35

Διαδραστική διδασκαλία

25

Βιωματική εξάσκηση

25

Αυτοτελής μελέτη

15

Σύνολο Μαθήματος 

100

1. Ομαδική Εργασία-Παρουσίαση:

Α. Εργασία: Ομαδική Παρουσίαση -εργασία.
15-λεπτη παρουσίαση σε ομάδες 4-5 ατόμων με χρήση οπτικών μέσων και συνοδευτικό κείμενο 1.000-1.500 λέξεων.

2. Γραπτή Εξέταση
Στο τέλος του Εξαμήνου.

Adshead-Lansdale, J. Dancing Texts: Intertextuality and interpretation. London: Dance Books, 1999. Adshead, J. (ed) Ανάλυση του χορού: Θεωρία και Πράξη. Αθήνα: Πασχαλίδης, 2007, σελ.97-146.
Anton, J. P. (ed).Upward Panic: the Autobiography of Eva Palmer-Sikelianos. Philadelphia: Harwood Academic Publishers, 1993.

Au, S. Ballet and Modern Dance. London: Thames and Hudson, 1988, 2004 (revised edition).
Βακαλό, E. Η φυσιογνωμία της μεταπολεμικής τέχνης στην Ελλάδα: Ο Μύθος της Ελληνικότητας. Τομ. 3.
Αθήνα: Κέδρος, 1983.
Barthes, R. The Death of the Author, in Image, Music, Text. London: Fontana, 1977.
Carter, A. (ed). Rethinking Dance History. A Reader. London and New York: Routledge, 2004, σελ. 10-19. Daly, A. Isadora Duncan’s Dance Theory. Dance Research Journal. 26:2, fall 1994, pp. 24-30.
    Done into Dance. Middletown, Connecticut: Wesleyan University Press, 1995. Φεσσά-Εμμανουήλ, Ε. Χορός και Θέατρο. Αθήνα: Έφεσος, 2004, σελ.31-49, 358-363
Foster, S. Reading Dancing: Bodies and Subjects in contemporary American Dance. Los Angeles: University of California press, 1986.
Foster, S. L. Dance Theory? in Chazin-Bennahum, J. (ed) Teaching Dance Studies. London: Routledge, 2005, σελ. 19-34
Frow, J. ‘Intertextuality and Ontology’, in m. Worton &J. Stills (eds), Intertextuality: theories and practices.
Manchester: Manchester University Press, 1990.
Γκαρωντύ, Ρ (1980). Ο χορός στη ζωή (μετ. Μ. Τσούτσουρα). Αθήνα: Ηριδανός.
Koritz, A. Salome unveiled: imperialism and the dancing body in England. [proceedings of the Fifteenth Annual Conference of the Society of Dance History Scholars. University of California, Riverside. 14-15 February 1992, pp.  305-309.
Krauss, R. Ιστορία του χορού. Αθήνα: Νεφέλη, 1980.
Manning, S. A. Ecstasy and the Demon: Feminism and Nationalism in the Dances of Mary Wigman. Berkley, Los Angeles, London: University of California Press, 1993.
Μπαρμπούση, Β. Ο Χορός στον 20ό Αιώνα: σταθμοί και πρόσωπα. Αθήνα: Καστανιώτης, 2004.
Μπαρμπούση, Β. Η τέχνη του χορού στην Ελλάδα τον 20ό αιώνα. Σχολή Πράτσικα: ιδεολογία - πράξη – αισθητική. Αθήνα: Gutenberg, 2014.
Ness, S. Originality in the Post-Colony: Choreographing the Neoethnic Body of Philippine Ballet. Cultural Anthropology, 12(1):64-108. 1997, pp. 64-109.
Partch- Bergsohn, I. Modern Dance in Germany and the United States: Crosscurrents and Influences.
Switzerland: Hardwood Academic Publishers, 1994.
Said, E. W. Orientalism: Western Perceptions of the Orient. [reprinted] London: Penguin Books, 1995. Thomas, H. (ed). Dance, Gender, culture. London: Macmillan Press, 1993.
Τζαρτζάνη, Ι. Ο xορός ως κείμενο: διακειμενικότητα και ερμηνεία. ΧΟΡΟΣplus , vol. 057, σελ. 4-7.
---------------. Δυτικές απεικονίσεις της «ελληνικότητας» στο γύρισμα του 20ού αιώνα: εξυψώνοντας το χορό.
Χορόςplus, 055 χειμώνας 2007-2008.
 

https://eclass.uop.gr/courses/TS375/